مدح و ولادت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام
در حقیقت معنیِ دین؛ جلوۀ ایمان علی‌ست بعدِ توحید و نبوٌت بهترین برهان علی‌ست آن هـمـای آفـریـنـش مـایۀ فـخـرِ جـهـان آخرین تفسیرِ دین، از منظرِ قرآن علی‌ست نورِ علم و معرفت از سینه‌اش جاری بوَد هم سعادت، هم کرامت، عزٌتِ انسان علی‌ست ریشۀ عدل و عدالت از عـلی شد استوار صورتِ جاویدِ عدل و معنیِ میزان علی‌ست آن که دارد یک جهان آئینه در لبخندِ خویش آن که فرمانِ خدا را می‌برد از جان علی‌ست بارها قرآن ز شأنِ او سخن با خلق گفت وارثِ نورِ محمّد گـوهرِ یزدان علی‌ست بـیرقِ تـوحـید را یکسر بر افـرازد عـلی شورِ ایمان، نورِ قرآن، چشمۀ رضوان علی‌ست قـوٌت و قـلـبِ پـیـمـبر، مـقـتـدای فـاطـمه در کـتابِ آفـرینـش آیۀ عـرفـان علی‌ست چشمِ عالم خیره شد تا کعبه را آن گونه دید در طلوعِ فجرِ صادق، کعبه را مهمان علی‌ست عـلتِ خـلـقـت هـمانا در عـلی معـنا شود اوّلین سنگِ بـنای عـالمِ امکـان علی‌ست دل به دریا زن مترس از موج های روبرو چون در این دریای هول انگیز کشتی‌بان علی‌ست! |